O título parte dunha frase de Jorge Luis Borges referida ao quefacer literario. Percorrendo un camiño que conduce de Aberdeen á Limia, de Uruk a Mondoñedo, de Atila a Pardo de Cela e á raíña Lupa, Vítor Vaqueiro mostra novamente as obsesións que caracterizan a súa obra narrativa e poética: o Tempo, o Mito, a inxustiza despótica inherente ao Poder, a Memoria imperiosa, a Infancia, e, por riba de todo, a Morte inevitábel.
Un conxunto de calas no evolucionar humano a través de vinte relatos
