Esta obra debería entenderse dentro dun xogo de trindades. Un tríptico que encarna un feito común para as diversas figuras e, ao tempo, vela para que permanezan separadas, non resoen. Non se trata dun poema tripartito senón que presenta tres conxuntos de anotacións para un mesmo texto indivisible. Unha voz que se afasta do lírico sen rexeitalo, buscando recursos na poesía épica e no ensaio antropolóxico. A vista sitúase nun lugar privilexiado, dotada de utensilios que lle permitan transitar as dimensións da cidade. E, así e todo, a perspectiva faise táctil para perder a finalidade económica da visión individual.
