Como sinalou a crítica, case toda a obra de Franco Grande ten un tema central: a vivencia do propio eu, en distintos estadios de desleixamento do mundo. Nese senso, o seu texto poético é unha mística da soidade. Como os místicos, escolma unha falsa simple e recorre ao símbolo e mais á exclamación para comunicar vivencia inefables. Pero sen esquecer a vivencia da paisaxe e da súa poderosa forza cósmica, así como tamén a da soidade do ser humano nas modernas cidades.
